Álbuns de estúdio. Deze hit bereikte nummer 2 op the Billboard Hot 100 singles chart.[1]. Tussendoor nam EWF ook de soundtrack op voor de Melvin van Peebles-film Sweet Sweetback's Baadassss Song (uitgebracht op Stax) en bouwde de band een live-reputatie op in het universiteitscircuit; artistieke meningsverschillen maakten daar echter snel een einde aan. Op 6 maart 2000 werd EWF in de Rock & Roll Hall of Fame opgenomen. In 1996 werd duidelijk waarom: hij leed aan de ziekte van Parkinson. EWF werd de eerste zwarte act die tegelijkertijd de Billboard single- en albumlijsten aanvoerde en bleef vanaf toen jaren aan de top. Deze tournees werden geregisseerd door Doug Henning en diens assistent David Copperfield. 39 on the German Pop Albums chart and No. Ce vivier, nourri par différentes sources comme le jazz, le blues, le gospel ainsi que des éléments empruntés à différentes traditions musicales (africaines, brésiliennes, cubaines…) donnera une identité musicale très forte et très riche au groupe. Eind 1988 verscheen de tweede Best Of (The Best of Earth Wind & Fire, Vol. 3 on the UK Singles Chart. Het nummer Where Do We Go from Here was oorspronkelijk voor I Am bedoeld. Singles afkomstig van dit album zijn onder andere Let Me Talk, Back on the Road en And Love Goes On. Tijdens tournees kon men onder andere het volgende aanschouwen: Verdine White die tijdens zijn bassolo's door middel van trucage in een horizontale positie werd gebracht en mid air bleef doorspelen; de finale waarbij de bandleden in een piramide verdwenen die daarna uiteenklapte. C'est ainsi qu'arrivent au fur et à mesure des musiciens dont la plupart viennent de Chicago comme le leader : Verdine White (en) le bassiste, Philip Bailey le percussionniste et chanteur à la voix de fausset, Ralph Johnson (en) le batteur et chanteur, Larry Dunn le claviériste, Andrew Wolfock le saxophoniste, Al McKay (en), Johnny Graham (en) les guitaristes, tandis que Maurice White avant d'être l'un des chanteurs du groupe pour contrebalancer la voix de Philip Bailey[4] commence comme batteur. It is currently unknown if Earth Wind and Fire is a Stand or an alien ability due to the mysterious origins surrounding its user Mikitaka. Le guitariste Al McKay quitte le groupe en 1980, https://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Earth,_Wind_and_Fire&oldid=174214388, Article contenant un appel à traduction en anglais, Article avec une section vide ou incomplète, Catégorie Commons avec lien local identique sur Wikidata, Portail:Époque contemporaine/Articles liés, licence Creative Commons attribution, partage dans les mêmes conditions, comment citer les auteurs et mentionner la licence, Le groupe est cité dans la série télévisée, Ralph Johnson - voix, percussion, batterie, Myron McKinley - clavier, chef d'orchestre du groupe, Morris O'Connor - guitare principale, voix, Serg Dimitrijevic - guitare rythmique, voix, Roland Bautista - guitare principale, guitare rythmique, voix, Larry Dunn - clavier, synthétiseur, chef d'orchestre du groupe, Ronnie Laws - flûte, saxophone soprano & ténor, Johnny Graham - guitare principale, guitare rythmique, trompette, percussion, Al McKay - guitare principale, guitare rythmique, sitar, percussion, voix, Andrew Woolfolk - flûte, saxophone, percussion, Sheldon Reynolds - guitare principale, guitare rythmique, voix, Dick Smith - guitare principale, guitare rythmique, voix, Vance Taylor - clavier, chef d'orchestre du groupe, Fred Ravel - clavier, chef d'orchestre du groupe, Morris Pleasure - clavier, basse, chef d'orchestre du groupe, Robert Brookins - clavier, chef d'orchestre du groupe, Bobby Gonzales - guitare principale, guitare rythmique, voix, John Johnson - guitare principale, guitare rythmique, voix, Greg "G-Mo" Moore - guitare rythmique, voix, Vadim Zilberstein - guitare principale, voix. In 1997 verscheen op Pyramid Records het album In the Name of Love, dat geen succes werd – het optreden op Montreux Jazz wel; het werd opgenomen op dvd en een jaar later stond de band er weer. Le groupe a été formé en 1969 à l'initiative de Maurice White. 19 on the US Billboard Top R&B Albums chart and No.18 on the UK Blues & Soul Top British Soul Albums chart. Initially included as a track for The Best of Earth, Wind & Fire, Vol. Lorsque la chanteuse Manuela Berloth rejoint le groupe, celui-ci est rebaptisé Earth and Fire. Phil Collins bezocht een van de Europese EWF-concerten en vroeg de Phenix Horns om mee te werken aan zijn solodebuut Face Value; naar aanleiding van dit succes waren ze ook te horen op onder andere No Reply At All en Paperlate van het Genesis-album Abacab. Op 26 en 27 februari 1982 stond EWF met deze spectaculaire show in de Ahoy. In die periode ging hij ook in de leer bij Charles Stepney, producer van latere EWF-albums en de eerste solo-lp van Minnie Riperton (Come to My Garden) waarop Maurice de drums voor zijn rekening nam. EWF toerde door Zuid-Amerika en deed daar inspiratie op voor All 'n All dat in november 1977 uitkwam en dat de hits Serpentine Fire, Jupiter en Fantasy voortbracht; in Amerika leverde het drievoudig platina op en twee Grammy Awards. De band werd in 1969 in Chicago opgericht door Maurice White, voormalig sessiedrummer van het Chess-label, het songwritersduo Wade Flemons en Don Whitehead en gitarist Michael Beale. Manuela Berloth doit quitter le groupe pour raisons de santé, et est remplacée par Jerney Kaagman du groupe Rangers. Dit nummer, volgens Verdine White "een echte four on the floor", werd door de discogeneratie omarmd maar men waakte ervoor om als discoband te worden beschouwd. In juli 2010 kwam EWF voor de derde keer naar het North Sea Jazz Festival. That's the Way of the World betekende ook het begin van het gebruik van Egyptische symbolen en piramiden op platenhoezen, kleding en podiumdecoratie. In februari en november 1971 verschenen de eerste twee albums (Earth, Wind & Fire en The Need of Love; beide geproduceerd door Joe Wissert) op Warner en werd met I Think About Lovin' You een eerste r&b top 40-hit gescoord. De tweede schijf gaat circa tien tracks bevatten. Al McKay heeft wél plannen voor een nieuw studioalbum maar er is nog niets concreet. Tijdens de Grammy Awards-uitreiking op 11 februari 2007 vertolkte EWF Runaway Love samen met Mary J Blige en de rapper Ludacris. Op het Columbia/CBS-debuut Last Days and Time staan twee covers: Where Have All the Flowers Gone (een door Pete Seeger geschreven nummer, dat later vertaald werd voor Marlene Dietrich als Sag mir, wo die Blumen sind) en Breads Make It with You. Maurice White, batteur de Ramsey Lewis Trio, rejoint à la fin des années 1960 deux de ses amis à Chicago pour créer leur propre groupe, « The Salty Pepper », renommé ensuite Earth, Wind and Fire[2]. Maurice White gaf toe dat er sprake was van haastwerk en Electric Universe ging de geschiedenis in als de meest gedateerde EWF-plaat. Het album, waarvan de verschijningsdatum al een paar keer is uitgesteld, wordt begin 2013 verwacht. Album. Heritage is the fifteenth studio album by Earth, Wind & Fire, released in February 1990 on Columbia Records.The album reached No. 8 on the US Billboard Hot 100, and No. Geheel volgens dit concept traden ze zowel apart als samen op. Due to the circumstances surrounding Mikitaka and the author's own purposeful ambiguity, it is currently unknown if it is an alien ability or a Stand. In 2001 verscheen de door Kathryn Arnold geschreven dvd-biografie Shining Stars: The Official Story of Earth Wind & Fire – de band gaf twee dagen na de terroristische aanslagen een benefietconcert voor het Rode Kruis (opbrengst: $25,000). Hoewel ze dat jaar de prijs niet wonnen, bracht EWF (inclusief Maurice White) samen met Outkast, Robert Randolph & the Family Band en Parliament Funkadelic tijdens de bewuste uitreiking op 8 februari 2004 een eerbetoon aan de funk. Broer Fred (die bij Donny Hathaway en Little Feat had gespeeld) nam de drumstokken over. Earth, Wind & Fire (ook wel EWF genoemd of The Mighty Elements of the Universe) is een Amerikaanse band die soul, funk, jazz- en discomuziek maakt – en ook verschillende muziekstijlen combineert – met prominente rollen voor percussie, blazers, kalimba, bas en zang. Oorspronkelijk zou dit album in 2012 uitgebracht worden maar Bailey, White en Johnson waren niet tevreden en zijn opnieuw aan de slag gegaan in de studio. Inducted into … Op 20 maart stond de band in het Arnhemse Gelredome stadion. Eind 1975 zette Maurice White z'n eigen productiemaatschappij op: Kalimba Productions, vernoemd naar de Afrikaanse duimpiano die hij bij Ramsey Lewis had leren spelen en die op veel nummers van Earth Wind & Fire te horen is. Het jaar werd afgesloten met een optreden in Dick Clark's New Year's Rockin Eve. Maurice White nam de productie over en het in oktober verschenen Spirit werd aan Stepney opgedragen. De band leek op latere albums nog pogingen te ondernemen om ballads te schrijven die in veel opzichten doen denken aan After the Love Has Gone, maar die het niveau en succes van dit nummer niet meer evenaarden. Op 18 mei kregen Philip Bailey, Ralph Johnson en de gebroeders White een eredoctoraal van het Columbia Arts & Media College in Chicago. Ter promotie verscheen een single waarop ze elkaars werk speelden (Can't Let Go en Wishing You Were Here) maar ook samen een nieuw nummer (het door EWF geschreven You) ten gehore brachten. Bij optredens nam vanaf dat moment Philip Bailey niet alleen de bandleidersrol over maar ook een groot deel van de lagere zangpartijen. Earth, Wind & Fire är en amerikansk musikgrupp, vars musik rör sig inom ett brett spektrum av R&B, soul, funk, disco och ibland jazz.Låttexterna har ofta ett upplyftande universellt kärleksbudskap. Clive Davis van Columbia Records was wel onder de indruk toen hij de band in New York zag optreden als voorprogramma van John Sebastian, en hij nam het Warner-contract over. Al McKay Allstars, internationaal songfestival van Viña del Mar, https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Earth,_Wind_%26_Fire&oldid=57773637, Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, Verdine White was achter de schermen werkzaam als songschrijver en clipregisseur; ook promootte hij de toenmalige generatie funkbands (. Er is bij concerten vaak verwarring bij bezoekers – die geen groot fan zijn – of het nu om de originele Earth, Wind & Fire gaat of de 'Earth, Wind & Fire Experience' van Al McKay. In 1994 werd EWF in de NAACP Hall of Fame opgenomen, en op 15 september 1995 kwam de oorspronkelijke bezetting weer bijeen voor de onthulling van een ster op de Hollywood Walk of Fame. De single Sunday Morning werd met een Grammy bekroond. 1974 was een druk jaar voor de band met een optreden op 6 april op het California Jam-festival, een openluchtfestival met 200.000 bezoekers op het California Speedway terrein en een samenwerking met Ramsey Lewis op diens album Sun Goddess. Ook in Amerika trad de band veelvuldig op, met een ruim 80-koppig orkest. Wel bracht de band in 2016 de single Heed the Message uit, als een voorloper op het nog uit te komen album. Gedurende de zomer ging EWF weer op tournee met Chicago om geld in te zamelen voor de voedselbank. De leden waren afkomstig uit Voorschoten, Voorburg en Leidschendam. Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre. Naar aanleiding van het succes van Evil, maar ook omdat sommige nummers een lage stem nodig hadden werd Maurice White (tenor) leadzanger naast Philip Bailey (falsetto). Stevie Wonder zong hierbij mee op het "doorbraaknummer" Shining Star. In 2010 verleenden Philip Bailey, Verdine White en Ralph Johnson hun medewerking aan een nieuwe versie van We Are the World voor de slachtoffers van de Haïti-ramp. Formed in the Netherlands by twin brothers Chris and Gerard Koerts, and most popular in the 1970s when fronted by singer Jerney Kaagman, Earth and Fire had many chart topping hits in the Netherlands and elsewhere in Europe, though they never gained much popularity in the United … Ook het Live by Request-concert uit 1999 verscheen op dvd. Een aantal jaren daarvoor verscheen het studioalbum Al Dente. In 2008 ging de tournee Beyond the Elements van start – op 20 februari verrichtte EWF de aftrap van het internationaal songfestival van Viña del Mar in Chili; dit werd door het publiek beloond met de Zilveren Meeuw (Gaviota de Plata) voor het beste optreden van het festival. Earth, Wind & Fire — американская группа, играющая музыку в стиле ритм-энд-блюз, соул, фанк, джаз, диско, рок.Основана в 1969 году в Чикаго.На ранних альбомах чувствуется сильное влияние рок … Voorafgaand verscheen er nog een aantal nummers: naast het eerder genoemde Guiding Lights en My Promise verschenen ook de nummers Dance Floor en Sign On. Maurice en Verdine White zaten echter niet bij de pakken neer; in 1972 richtten ze een nieuwe Earth, Wind & Fire op waarmee ze een jonger en breder publiek wilden aanspreken. De ballad After the Love Has Gone is overigens geschreven door meestergitarist en componist Jay Graydon uit Los Angeles samen met de Canadese meestercomponist David Foster, en Bill Champlin van de band Chicago. De versie van Evil is de highlight van dit album. 1) uitgebracht (vijf keer platina); hierop staat naast het eerder genoemde Got to Get You into My Life ook de nieuwe single September en nog een derde nieuwe track, Love Music. Nog datzelfde jaar verscheen Electric Universe; dit album, waarvan Magnetic de eerste single is, werd zowel artistiek als commercieel een flop door het rock-georiënteerde geluid en de prominente aanwezigheid van synthesizers (die de afwezige Phenix Horns vervingen). Później zaczęła wykonywać zarówno subtelne ballady, jak i szybkie taneczne utwory, w których umiejętnie łączyła rhythm and blues, soul, jazz rock, funky i disco. In maart was de band voor het eerst in Rusland te zien. Hij ging meer tijd besteden aan de opvoeding van zijn zoon. Na al deze lauweringen verscheen dan eindelijk een nieuw album: The Promise ontving lovende kritieken, niet in de laatste plaats omdat het de vertrouwde EWF-sound liet horen. de LA Allstars bestond uit zeer getalenteerde musici uit verschillende beroemde bands als Rufus, Tower of Power en Chicago. Behalve dat de muziek de bestaande fans aansprak, bracht het Earth, Wind & Fire ook onder de aandacht bij de nieuwe generatie. Gli Earth, Wind & Fire (nome a volte abbreviato nell'acronimo EWF) sono una formazione musicale statunitense formatasi a Chicago nel 1969, che spazia attraverso diversi generi musicali, quali R&B, Soul, Funk, Jazz e Disco.La band fu fondata da Maurice White.In oltre quarant'anni di carriera hanno venduto circa 90 milioni di dischi, ricevuto 20 nomination ai Grammy Awards, vincendone 6. "We hebben dit aan onze trouwe fans te danken", zei Maurice die overigens verstek liet gaan bij de volgende tournee. Onder deze vlag schreef en produceerde White voor onder andere Deniece Williams (ex-achtergrondzangeres van Stevie Wonder) en The Emotions, een trio dat tussen 1969 en 1974 gecontracteerd stond bij Stax. Na een inwijdingsspeech van rapster Lil' Kim trad de band voor het eerst in twintig jaar weer in de succesbezetting op. Elle était composée de Don Myrick, Louis Satterfield, Rahmlee Michael Davis et Michael Harris. Earth and Fire were a Dutch progressive and symphonic rock band who over time evolved into a pop group. Toen Maurice in 2007 naar zijn favoriete EWF-plaat werd gevraagd, antwoordde hij "Faces; omdat we in vorm waren, samen speelden en van de gelegenheid gebruik maakten om nieuwe wegen in te slaan". Andy Kellman of Allmusic gave a 3.5 out of 5 stars rating and noted "A truly "ultimate" Earth, Wind & Fire compilation would offer a larger assortment of highlights from the band's catalog, but this is a decent one-disc/20-track overview." De band speelde Shining Star en jamde met Outkast tijdens hun EWF-achtige hit The Way You Move. Earth, Wind & Fire at 2008 US Open.jpg 1 024 × 768 ; 215 Kio EarthWindAndFire München.jpg 3 648 × 2 736 ; 2,78 Mio Got to Get You into My Life by Earth Wind & Fire (US 12-inch vinyl).jpg 1 093 × 1 102 ; … Verder produceerde Maurice platen van Neil Diamond (Headed for the Future; goed voor goud), Barbra Streisand (het met platina bekroonde Emotion) en Cher. Its sound is typified by four-on-the-floor beats, syncopated basslines, string sections, horns, electric piano, synthesizers, and electric rhythm guitars.. Na het vertrek van Jessica Cleaves ging de band de studio in om met producer/songwriter Charles Stepney Open Our Eyes op te nemen. From their 1976 album "Spirit" here's one song by EWF which in my opinion went unappreciated. Profile: Soul funk band Founded in Chicago, Illinois, in 1970 by Maurice White. Eind 2010 speelde Earth, Wind & Fire samen met een volledig orkest in de Hollywood Bowl. En enchainant les hits[6], le groupe voit de plus en plus grand ; pour ses concerts géants dans les stades, il engage le couturier Bill Whitten puis intègre de la prestidigitation derrière quelques idées de Doug Henning et David Copperfield et enfin appelle George Faison pour les chorégraphies[7]. Earth, Wind & Fire recorded two albums for Warner Brothers: the self-titled 1970 album Earth, Wind And Fire and the 1971 album The Need Of Love. 1970 - Earth, Wind & Fire ; 1971 - The Need of Love; 1972 - Last Days And Time; 1973 - Head To The Sky; 1974 - Open Our Eyes; 1975 - That's The Way Of The World; 1976 - Spirit; 1977 - All 'N All; 1979 - I Am; 1980 - Faces; 1981 - Raise! In november 2008 kreeg Verdine White tijdens de prijsuitreiking van het maandblad Bass Player een oeuvreprijs; deze werd hem uitgereikt door Nathan East, voormalig bassist bij Eric Clapton en Phil Collins. Le groupe a été formé en 1969 à l'initiative de Maurice White. Een week nadat het album was uitgekomen, overleed Phenix-trombonist Louis Satterfield, en speciaal voor het kerstalbum Sounds of the Season: The NBC Holiday Collection schreven Maurice White, Philip Bailey en David Foster het nummer Gather Round. Ondertussen tekende EWF een exclusief contract bij Sanctuary Records, het label van Matthew Knowles (vader van zangeres Beyoncé) – vooruitlopend op een nieuwe plaat verscheen de single Show Me the Way die voor een Grammy werd genomineerd. Zangeres/percussioniste Sheila E versterkte de toch al uitgebreide ritme-sectie. In 2016, het jaar waarin Maurice White op 74-jarige leeftijd kwam te overlijden, toerde de band weer langs de Europese festivals met concerten op Glastonbury en North Sea Jazz. Aussi, Bob Cavallo, son premier manager l'incite à changer tous les membres par de nouveaux, plus jeunes[3]. De grootste hit hiervan werd het door Maurice White en Al McKay geproduceerde Boogie Wonderland waarop de Emotions meezongen. Earth,Wind and Fire (アース・ウインド・アンド・ファイヤー,, Āsu Uindo Ando Faiyā?) De Emotions zongen mee op onder andere het kalimbarijke All in the Way en Angie Stone op Wonderland. Op advies van de manager rekruteerde Maurice jonge getalenteerde muzikanten in plaats van oude(re) jazzmusici; de nieuwkomers waren: Larry Dunn (toetsen), Jessica Cleaves (zang), Roland Bautista (gitaar), Ronnie Laws (sax/fluit), Ralph Johnson (zang/percussie) en Philip Bailey (zang/percussie). As a result of Mikitaka's self-proclaimed alien identity, there is speculation regarding the true nature of Earth Wind and Fire and its origin. In 2019 werd EWF geëerd met een tribute-concert in de Kennedy Center. Op single verschenen Mighty Mighty (goed voor een 29e plaats in de poplijsten) en het spiritueel getinte Devotion. Ondertussen verscheen de live-dubbelaar Gratitude waarvoor enkele nieuwe nummers waren opgenomen, zoals Sing a Song en Can't Hide Love. Maurice White vond Salty Peppers niet universeel genoeg klinken voor de plannen die hij met de band had en koos voor 'Earth, Wind & Fire', naar de elementen aarde, lucht en vuur in zijn horoscoop. Earth Wind and Fire (アース・ウインド・アンド・ファイヤー, Āsu Uindo Ando Faiyā) is the name of Mikitaka Hazekura's power appearing in the 4th part of JoJo's Bizarre Adventure, Diamond is Unbreakable. In oktober 1980 kwam EWF voor het eerst sinds Gratitude weer met een dubbelaar; hoewel Faces geen onverdeeld succes was, leverde het toch een gouden plaat op. That's the Way of the World (vertolkt door Dwele) en Fantasy (in de uitvoering van MeShell NDegeocello) werden genomineerd voor een Grammy. In november 2011 kwam EWF met een nieuw nummer Guiding Lights: een midtempo-nummer waarop Larry Dunn op keyboard te horen is, meer dan 25 jaar na zijn vertrek uit de band. Ze speelden Shining Star en That's the Way of the World. Earth and Fire est formé en 1967 sous le nom d'Opus Gainfull par Gerard Koerts, Chris Koerts, Hans Ziech et Cees Kalis. Earth, Wind and Fire est un groupe de jazz-funk originaire de Chicago dans l'Illinois. La musique d'Earth, Wind and Fire a d'ailleurs parfois été qualifiée de « funk symphonique ». Ils ont donné un concert à l'Olympia en France le 24 juin 2016 et encore récemment le 7 juillet 2018 au Palais des congrès à Paris. La dernière modification de cette page a été faite le 28 août 2020 à 16:19. 1993 is ook het jaar waarin Don Myrick op 30 juli bij vergissing werd doodgeschoten door de politie doordat een aansteker die hij in zijn hand had, werd aangezien voor een pistool, en waarin Wade Flemons op 13 oktober in Battle Creek, Michigan aan kanker overleed. Elmer Brown n'a fait qu'un passage éclair puisqu'il n'est resté que quelques semaines dans le groupe. I 1972 kom det flere medlemmer.. Gruppen er mest kjent for sin låt «September» som ble utgitt første gang i 1978. Dès lors, Earth, Wind and Fire sera une source d'inspiration pour beaucoup de musiciens. In het voorjaar van 1983 bracht EWF het in veel opzichten op Raise! Speciaal voor de Bee Gees-film Sgt. Yhtyeen musiikissa näkyvät 1970-luvun R&B:n elementit, soul, funk ja disko. EWF maakte slechts een ultrakorte Europese tournee met vier optredens in Engeland in de zomer van 2014. Sa mort quelques mois plus tard est si regrettée que Earth, Wind and Fire compose en son hommage dans l'album Spirit la chanson éponyme. Ook Pamela Anderson, Matthew Knowles, Jimmy Jam & Terry Lewis, Tim Allen, Prince, Nick Cannon en Suzanne de Passe maakten hun opwachting. Op 27 maart verscheen het door Maurice geproduceerde tribute-album Interpretations: Celebrating the Music of Earth Wind & Fire; hierop waagden onder andere Chaka Khan, Kirk Franklin, Lala Hathaway, Mint Condition en Angie Stone zich aan nummers van de 'Elements'. Elle est composée de Gary Bias, Reggie Young et Bobby Burns Jr., Raymond Lee Brown ayant quitté le groupe en 2004. Later is de band omgedoopt tot Al McKay Allstars, naar zijn oprichter. Daartoe behoorden aanvankelijk ook EWF-leden Verdine White, Ralph Johnson, Andrew Woolfolk en Johnny Graham. Eind jaren 80 begon het weer te kriebelen en richtte hij de LA Allstars op. De rij hits werd voortgezet met Getaway (een nummer van buitenaf dat door Verdine White werd meegenomen naar de band) en Saturday Nite. De band treedt alleen live op met de show 'The Earth, Wind & Fire Experience' en bracht in 2012 het livealbum Live in Europe uit (er bestaan ook bootlegs 'Live at Mt Fuji Jazz Festival' en 'Live in Zagreb'). Ronnie Laws en Roland Bautista waren vervangen door saxofonist Andrew Woolfolk (voormalig klasgenoot van Philip Bailey) en gitaristen Al McKay (ex-Watts 103rd Street) en Johnny Graham. In 2010 traden Philip Bailey, Ralph Johnson en Verdine White op tijdens de Grammy Salute to Prince welke artiest vier jaar eerder kwam te overlijden; ze vertolkten de albumtrack Adore van Sign o' the Times. De Al McKay All Stars speelden vooral het jaren 70-werk van EWF toen Al zelf nog teksten schreef (onder andere Singasong en September). Daarop staat een aantal remakes van EWF-nummers en een aantal eigen composities. Philip Bailey bracht al in juni 1983 zijn eerste solo-album uit; Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 17 dec 2020 om 18:05. In maart en april was de band in Azië en Oceanië voor een serie concerten in onder andere Thailand, Maleisië, Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland.